Μπέγερ, Άντολφ φον-

(Adolph von Baeyer, Βερολίνο 1835 – Μόναχο 1917). Γερμανός χημικός, μαθητής του Μπούνσεν και του Κεκιλέ. Δίδαξε μερικά χρόνια στο Βερολίνο, το 1872 ονομάστηκε έκτακτος καθηγητής στο Στρασβούργο και το 1875 μετακλήθηκε στο Μόναχο για να διαδεχτεί τον Λίμπιχ. Το 1905 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ για τη χημεία. Ο Μ. ασχολήθηκε με μελέτες οργανικής σύνθεσης και με τις αντιδράσεις συμπύκνωσης. Το 1878 πραγματοποίησε την πρώτη σύνθεση του ινδικού και των παραγώγων του. Εκτέλεσε ενδιαφέρουσες μελέτες για τα φθαλικά οξέα, για τα παράγωγα του ουρικού οξέος, για τις κυκλομεθυλενικές ενώσεις, για τη σύνταξη της φουρφουρόλης, του πυρολίου, του ινδολίου και των αλάτων του οξονίου. Οι εργασίες του αξιοποίησαν τον τύπο της σύνταξης του βενζολίου. Εξήγησε με βάση τις γωνίες μεταξύ των δυνάμεων σθένους τη σταθερότητα – που επιβεβαιώθηκε πειραματικά – των δακτυλίων με 5 ή 6 άτομα άνθρακα (θεωρία των τάσεων του Μ.). Στα τελευταία χρόνια της αποδοτικής δραστηριότητας του αφοσιώθηκε σε πολύ ενδιαφέρουσες μελέτες επί των τερπενίων, των οποίων κατόρθωσε να διευκρινίσει τον τύπο της σύνταξης. Σημαντική υπήρξε επίσης η δραστηριότητά του ως διδασκάλου. Στους μαθητές του συγκαταλέγονται ο Φίσερ, ο Βιλστέτερ, ο Τίλε, o Κλέζεν, ο Πέχμαν, ο Κούρτιους και άλλοι, που έγιναν αργότερα διάσημοι.